Het inchecken liep gisteren niet volgens plan, want we kregen geen boarding passen. Het was niet duidelijk waarom. We vermoedden dat we misschien omgeboekt zouden worden, omdat de vlucht naar LA gisteren geannuleerd was. Daarom besloten we het zekere voor het onzekere te nemen en hebben Peter gevraagd of hij een kwartiertje eerder wilde komen.
Onze wekker stond op 04.00 uur. Ik was al om half 3 wakker en kon niet meer slapen. Om 04.15 uur Peter gebeld en uiteraard stond hij om precies half 5 voor de deur. Top! Het was niet druk onderweg, maar bij de terminal stond toch een flinke rij auto's om mensen eruit te gooien.
Gelukkig ging het heel snel. Op naar de Lufthansa balie om in te checken. Daar was het heel stil en waren we meteen aan de beurt. Geen bijzonderheden, maar ze wilde wel onze ESTA zien. Bijzonder. Dat hebben we nog nooit gehad. Zouden we daarom geen boardingpassen gekregen hebben?
Toen waren we hartstikke vroeg natuurlijk. Voor de security hadden we een tijdslot gereserveerd, maar dat was niet nodig. Meteen aan de beurt. Ik moest weer eens gefouilleerd worden. Geen idee waarom, ik heb geen bijzondere kleren aan. En dan afwachten welke bagage meteen dorogaat en welke rechtsaf voor extra controle, want dat hebben wij altijd eigenlijk. Inderdaad; de rugzak. Ze waren op zoek naar vloeistoffen, maar wat wij bij ons hebben is toegestaan, dus geen problemen.
De lounge is nog niet open, om 6 uur pas, dus we lopen even wat rond en gaan dan naar boven. We hebben maar even, maar het is toch fijn om een ontbijtje, croissantje en fruitsalade c.q. banaan en een koffie c.q. melk te halen.
Een goed kwartier later lopen we naar gate B23 waar het ontzettend warm is. De LH2311 staat op tijd gepland, maar eenmaal in het vliegtuig, dat niet vol is, zegt de captain dat de verkeersleiding nog niet zover is en dat we een kwartier moeten wachten. We hebben stoelen 14 a en B. Omdat er niet genoeg grondpersoneel is en dus geen pushbacktruck, kunnen we niet vertrekken en hebben we het tijdslot overschreden, wat dus nog 8 minuten extra vertraging betekent.
Om 10 voor 8 is het lift off en wheels up. Een rustig vluchtje en we krijgen een flesje water en een chocolaatje. Precies een uur later zijn we bj de gate in München. Daar staan we voor een dilemma. Eigenlijk willen we naar de lounge, maar die is in terminal 1 en wij zijn in 2. er wordt aangegeven dat T1 45 minuten reizen is en dan moet je met een bus, door de douane, misschien ook door de security en later dezelfde route weer terug. Dat zien we niet zo zitten, dus we blijven in T2. We strijken neer bij Sissi & Franz Bar en de prijzen zijn niet zo idioot hoog als op Schiphol. Een flinke bak koffie voor Jan voor € 4,90 en ik neem een hot chocolat. De broodjes zien er ook niet slecht uit. Af en toe lopen we een blokje.
De wifi is hier zeer matig. Als het om 11.15 uur tijd is om te boarden, lopen we iets voor die tijd naar de gate. Het is niet ver en de menigte is al vanuit de verte te zien. Er blijken 3 rijen voor de paspoort- en boardingpas controle: 1 voor Miami, LA in het midden en New York rechts. Ik ben uitverkoren voor een extra securitycheck, want ja, we mogen hier nog een keer door de security. Ze zijn allervriendelijkst, not, maar gelukkig duurt het niet lang. Alles op de band in een hoop bakken en schoenen uit. Ik ben Jan erg dankbaar dat hij toevallig deze keer pakezel speelt en ik vrijwel niks bij me heb. Aan de andere kant kan Jan ook soepel door met alle andere dingen. Op naar de volgende chaos: het daadwerkelijke boarden. Alle groepen staan door elkaar, maar worden wel gescheiden opgeroepen om in te stappen. Ik vind het een stom vliegveld.
Wij zijn groep 3. Gelukt! Er blijken 3 slurven aan dit toestel te zitten: voor, achter en boven. Rij 51 stoel K en H? is aan de rechterkant van het vliegtuig. Met enige moeite krijgen we de handbagage in de vrij kleine bagagebak.
Even kijken wat voor films er zijn. Ah, Killers of the Flower Moon. Die wilde ik graag zien, dus ik ben sowieso 3,5 uur onder de pannen straks. Dan komt het welkomstdrankje: jus met munt. De menukaart spreekt ons ook wel aan. De captain heeft aangekondigd dat we een kwartiertje later weggaan. Dat valt nog mee.
Om ongeveer 10 voor 1 vertrekken we uiteindelijk. We nemen een biertje en een sekt en daarmee zijn we echt onderweg. Met wat dutjes tussendoor kijken we allebei inderdaad Killers of the Flower Moon. Het is al een lange film, maar zo duurt hij wel erg lang 😂 Het eten smaakt uitstekend, vooral de pittige glasnoodle salade. Ook de garnalen met rijst en spinazie smaken goed. Een warm broodje erbij met boter en een stukje brie. Niks mis mee. Toe een mandarijn/yoghurttaartje. Duitsland ligt wel dicht bij Polen hebben we geconstateerd, want we zijn nog lang niet klaar met eten als er al koffie en thee geserveerd wordt. Bij LOT ging het toen ook al zo snel.
Het is een rustige vlucht. Boven Groenland doet de mevrouw voor mij even het luikje open en dan hebben we schitterend zicht op Groenland. Misschien wel te mooi. Het lijkt erop alsof er weinig ijs is voor de tijd van het jaar.
Om 16 uur landen we op LAX. Bij de douane stond inmiddels, na een sanitaire stop, een lange rij, ondanks dat we snel het vliegtuig uit waren. Gelukkig werd halverwege de rij omgeleid naarhet US citizen gedeelte en dus waren er meer loketten open. We waren hier, toen we aan de beurt waren, heel snel klaar. Alleen een foto, hoeveel cashgeld en we moesten het retourticket laten zien. De koffers kwamen ook snel. Allemaal!
Door naar het Global Entry interview upon arrival. Daar was niemand voor ons en dus waren we in 10 minuten klaar.
Op zoek naar de shuttle voor Budget Car rental. Er zijn een paar mensen voor ons, maar een goed kwartier/20 minuten later hebben we een witte Hyundai Santa Fé.
Het hotel was toen nog 10 minuten rijden. De Days Inn in Inglewood is geen medaillewinnaar, maar voor 1 nacht moeten we het er maar mee doen. Gekozen op de prijs en de locatie, maar het blijkt wel een rokerskamer. Blehh😝. Iets verderop zit een 7 Eleven met ATM. Dat lukt weer eens niet. Bijzonder, want hij zegt V-Pay te kunnen. Na 2 pogingen bedenkt Jan dat hij het pasje nog niet op "wereld" heeft gezet. Terug naar het hotel voor wifi. Aan de overkant zit een liquor store oook met ATM. Het is hier heel smoezelig, eigenlijk best vies. De ATM doet het wel, maar vraagt een hoog bedrag voor kosten en de koers is vreselijk slecht. Dat doen we niet. De 2 biertjes halen we zo wel op. Eerst terug naar het hotel om cash te halen. Ik vind het een beetje genant, maar ze zijn hier wel wat gewend denk ik. In deze buurt hebben ze alles al een keer gezien. Bier opgehaald, naar het hotel om het in de koelkast te zetten en naast het hotel naar de Arby's voor wat te eten. We halen een broodje gyros, kipnuggets en een kleine friet om mee te nemen naar de kamer. We hadden een afspraak staan in Miami voor de Global Entry, maar dat is nu niet meer nodig, dus Jan wil ons afmelden, maar dat is blijkbaar al automatisch gegaan. De 5 jaar Global Entry hangt trouwens aan je geboortedatum en niet aan de datum van vandaag. Jan boft dus dat hij in december jarig is, dan is hij bijna 6 jaar geldig.
Het bed heeft een heel vernuftig lampje voor als je er 's nachts uit moet, met een bewegingssensor. Omdat de verlichting hier nu niet bepaald sfeervol is en logisch zit, zijn we steeds in beweging om het lampje aan te houden. Ochtendgymnastiek voor in de avond.
Om ongeveer half 10 zijn we ons klaar gaan maken voor het bed. Niet dat we slaap hebben, maar een andere houding dan zitten spreekt ons wel aan. Na nog even zappen en lezen gaan we toch maar slapen. Het was een lange dag.
Om ongeveer half 10 zijn we ons klaar gaan maken voor het bed. Niet dat we slaap hebben, maar een andere houding dan zitten spreekt ons wel aan. Na nog even zappen en lezen gaan we toch maar slapen. Het was een lange dag.
