Voor de wekker wakker, boiler aan en die is klaar op het moment dat de wekker gaat. In de benen! Douchen, ontbijten; de muffins van Kroger zijn niet slecht, maar die van de Walmart zijn lekkerder. We hebben vannacht geen treinen gehoord. Wel was het flink afgekoeld, dus hebben we de dikke deken gepakt.
Om half 9 vertrekken we. We missen de vuilnisbak, dus dat doen we onderweg wel ergens of vanmiddag op de camping. Nog een klein stukje Texas na vannacht op het laatste Texas SP gestaan te hebben. Nr. 10 nu in totaal en nummer 7 van deze vakantie. We rijden naar Louisiana, een nieuwe staat voor ons. Daarna nog 3 te gaan, waarvan 2 nieuwe. De lucht is blauw en de verwachting voor vanmiddag is 27 graden. Vlakbij de camping, aan de 96, is een goedkope benzinepomp. Er kan niet veel bij, maar we weten niet wat de benzineprijs in Louisiana doet -edit: ongeveer hetzelfde gemiddeld- en alle kleine beetjes helpen. $2,95 is niet slecht voor een gallon en er kan bijna 14 gallon in. Toch bijna een volle tank thuis.
We rijden eerst een stuk I10, de snelweg die helemaal van west naar oost loopt, maar je kunt hem ook van oost naar west rijden. Maar omdat we altijd zoveel mogelijk snelwegen vermijden, gaan we er bij Lake Charles af naar de 14. Om 10.10 uur is het 20,5 graden.
We komen langs groene vlaktes, soms overstroomde percelen. Dit ziet eruit als bewust, maar wat verbouwen ze hier? Rijst? Ze bewerken het land/water met een soort bootje met 2 wielen en een dak erboven. Het ziet er ook een beetje uit als een auto, maar toch ook weer niet en aan de achterkant zitten schoepen, dus lijkt het wel een soort mini raderbootje. We zien ook regelmatig borden met "fresh crawfish". Of zouden ze rivierkreeften telen?
We rijden over de Trails & Byways Flyway Byway en later de F&B Cajun Corridor.
De bouwstijl is anders, maar anders zouden we net zo goed hele stukken zo over het Zeeuwse of Groningse platteland kunenn rijden. Waren de wegen net Texas uit nog aardig, nu is het vooral bagger. Wat een hobbels en wat een herrie maakt die camper dan. Soms hoor je de radio gewoon niet. Heerlijk om een keer een rood stoplicht te hebben.
Miss Google heeft op een gegeven moment genoeg van de doorgaande wegen en heeft zin in een tussendoortje. Het eerste slaan we af, want dat ziet er wel heel klein uit, maar de 2e nemen we wel dat dat blijkt zelfs een goede weg te zijn.
Om iets over half 1 komen we bij Avery Island, bij de Tabasco fabriek aan. Het ziet er aan de buitenkant al leuk uit. We hadden online al tickets gekocht en krijgen bij de kassa een sticker dat we visitor zijn en 2 miniflesjes tabasco.
De tour, zonder gids, gaat langs 8 punten. Je kunt met een QR-code een self-guided tour downloaden, maar dat werkt alleen met Apple. Stom.
Eerste stop is het kleine museum waar de geschiedenis en in grote lijnen het proces van tabasco maken verteld wordt. Het is in 1868 opgericht en nog steeds een familiebedrijf. De route voert ons langs de kas, waar een aantal verschillende peperplanten in pot staan, het vatenmuseum, want tabasco moet 3 jaar rijpen in houten vaten, en een blik in de werkplaats waar een voorraad tabasco in vaten staat, afgedekt met een dikke laag zout.
We lopen een stukje door een bamboebos. Mr. McIlHenny heeft in het verleden 65 soorten bamboe meegenomen uit het Verre Oosten en er staan er nog steeds 34 op het terrein. Hij deed dit in samenwerking met het Ministerie van Landbouw.
Dan nemen we een kijkje op de vaten waar de tabasco in gemengd wordt. Het is eigenlijk alleen peperpuree, azijn en zout in de basis, maar de verschillende soorten peper maken dat er verschillende smaken zijn.
Nadat we een indruk gekregen hebben van hoe het er in de zoutmijnen aan toe ging, zien we een stukje fabriek waar de controle gedaan wordt. Er zijn vandaag tot nu tot 69500 flessen tabasco gemaakt.
Laatste stop, voor ons, is de winkel. Daar kunnen we ook alle 7 soorten tabsco proeven van mild naar superheet. De Scorpion proberen we dus maar niet, maar de Raspberry Chipotle vind ik heel lekker, maar Jan echt niet. Maar de Roasted Pepper en de Sweet& Sour vinden we wel allebei heel lekker, net als de Sriracha. We kopen een paar flesjes en moeten maar zien hoe we het t.z.t. in de bagage meekrijgen zonder een vermogen aan overgewicht te moeten betalen. De tuin die een stuk verderop ligt, slaan we over, enerzijds i.v.m. de tijd en anderzijds omdat we er ook geen zin in hebben.
We eten een boterham in de camper en rijden dan naar Lafayette, naar de KOA camping. Eerst over de meest verschrikkelijke wegen. Ooit aangelegd en er nooit meer wat aan gedaan lijkt het wel. Het betekent een stuk terugrijden, want de camping ligt ten noord-westen van Lafayette en Avery Isand ten zuid-oosten. Om 14.55 uur is het 25,5 graden.
Rond kwart over 3 zijn we op de camping. Met de KOA kaart die we van Cruise gekregen hebben krijgen we 10% korting en we verwachten dus geld terug, maar we moeten 21 cent bijbetalen. In de tussentijd is de belasting omhoog gegaan 😒. De camping ligt, zoals het een echte KOA betaamt, pal aan de snelweg en dat hoor je. De plekken zijn vrij klein en liggen vlak naast elkaar. Dat is nu precies waarom wij nooit naar een commerciële camping gaan. De buren aan de ene kant hebben de radio aan en aan de andere kant ook, maar op een andere zender en op de achtergrond ruist gezellig het (vracht)verkeer langs. In de loop van de middag en avond wordt de camping steeds voller en krijgen we aan een kant naaste buren. Het zal het weekend volle bak zijn hier. Blij dat wij er dan niet zijn.
Wel ligt hij aan een meertje en we hebben ook een plek aan het water, dus het lijkt nog wat.
Eerst even buiten zitten en dan huishoudelijk wezen. De was in de machine, even een bezem en een dweil door de tent, 3 kwartier later de was in de droger (resp. $2,- en $1,- wat niet duur is). Ik ben hier nooit stuk van en hang de polo's en een paar t-shirts op hangertjes in de badkamer. We zien wel wanneer het droog is. Het hangt alleen een beetje in je nek als je naar de wc wilt. Jan is wat nuttig en niet-nuttig op internet bezig en voor het eten gaat de ribeye op de bbq, potato salad en sla erbij en we komen weer niet om van de honger.
Na de afwas maak ik het verslag af. Ik wil eigenlijk ook nog de foto's overzetten. Maar even kijken of dat er nog van komt. We moeten een dezer dagen olie laten verversen, maar daar hebben we eigenlijk geen tijd voor. Morgen sowieso niet.
We kijken 1 aflevering van SkyMed en gaan slapen.
Gereden: 335 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.