Dag 28, 16 april, Slidell - Big Lagoon SP

Het was een warme nacht. We hebben niet veel last gehad van de snelweg gelukkig.
Na een snelle douche en ontbijt, vertrekken we om half 9 met de camper om deze 100 m. verderop op de parkeerplaats van Dr. Wagner's Honey Swamp Tours te zetten. We horen daar dat het woensdag hier en in de omgeving flink tekeer is gegaan. Wat hebben wij geboft dan met het weer. We hadden de schade van de tornado in North Shore al gezien en alle grote takken en omgewaaide bomen hier en op het kantoortje is een boom gevallen, maar heeft niet veel schade aangericht. Net goed terecht gekomen. Captain Mike vertelt dat het een F2 is geweest. Dat betekent op de Enhanced Fujita Scale die van 1 - 5 loopt, dat er windstoten waren van 86 - 110 mijl per uur (138 - 177 km per uur) gemiddeld. En zeer plaatselijk natuurlijk. Ze zijn hier wel gewend aan hurricanes, maar niet aan tornado's. Het is nu bewolkt en 20⁰.

Captain Mike heeft een volle boot. We zitten allemaal naast elkaar, aan weerskanten van de boot en wij helemaal aan het voorste stuk rechts. Eerst gaan we een stuk vol gas over de rivier. We komen langs gammele (vakantie)huizen en mooie grote huizen. In dit stuk mogen geen golven gemaakt worden, dus varen we langzaam. Op een boomstam ligt heel mooi in de zon een grote, dikke alligator. Hij mist een stuk van een voorpoot, dus is herkenbaar. Verder lijken ze allemaal op elkaar zegt Mike.

Dan gaan we het moeras in. Het water staat door de vele regen van vorige week heel hoog en het is nu dus meer een bayou dan een moeras, al is een bayou officieel breder en dieper dan een moeras qua vaargeul zullen we maar zeggen, anders is het misschien niet duidelijk. 
Wat verderop zwemt een alligator. Mike gaat erheen en lokt hem met een marshmellow. Deze blijven drijven en ze vinden het erg lekker. Beetje jammer vinden wij dat ze gevoerd worden, maar zo kun je ze wel goed zien. 

Dieper in het moeras zitten er nog 2 en er blijken ook 2 raccoons in de boom te zitten. Die willen ook wel een marshmellow, maar ze willen niet nat worden en al helemaal niet bij de alligator in de buurt komen natuurlijk. Dus lokt Mike de alligator weg met een marshmellow en dan kunnen we ze beter zien. Ze zien er anders uit dan die we in Canada zagen. Donkerder, bruiner van kleur en ze hebben een iets ander masker. Niet de echte van Zorro, maar hulp-Zorro's of zoiets.

Dan varen we een andere arm van de rivier in, een echte bayou, zien schildpadden, slangen en nog meer ali's, waaronder een jonge. Die heeft een veel gladdere huid dan de volwassenen. Ook zien we rare eenden. Ze hebben een zwarte buik, van boven zijn ze bruin, maar ze kwaken niet, ze fluiten. Verderop zien we nog een raccoon uit een boom afdalen

Nog even een stukje op snelheid en dan zijn de 2 uur alweer om. We melden ons af van de camping door de andere helft van het papiertje in de box te doen en zo $350,- boete te voorkomen. Zou anders een dure gratis camping worden 😂

We gaan onderweg naar Big Lagoon SP in Florida. Al snel verlaten we Louisiana en rijden Mississippi binnen. Dit doorkruisen we alleen, evenals Alabama, op een kleine stop in Waveland, Ms, na. Daar staat Ground Zero, het museum over hurricane Katrina. Waveland is eind augustus 2005 zwaar getroffen door de orkaan, omdat het exact midden in de baan lag. Het is heel indrukwekkend wat we zien en lezen. Coleman Ave., waar het museum staat, is volledig leeggeblazen, alleen dit (stenen) gebouw stond er nog en was daarom de ideale kandidaat voor een museum. Vroeger is het een school geweest. Het is maar een klein museum en het is gratis, maar een (kleine) donatie wordt op prijs gesteld. De vrijwilligster vertelt dat het woensdag ook zwaar weer was hier en dat iedereen dan toch zijn hart vasthoudt. Ze zei dat Slidell en omgeving het zwaarst getroffen zijn. Dat hebben we gezien dus. Ook zei ze dat het nu al de 3e keer in korte tijd is, dit zware weer, en dat het nog niet eens hurricane season is.

Zo hoog stond het water. Jan staat op een trapje.

Coleman Ave. toen

en nu

Elke quilt heeft zijn verhaal. Ze zijn allemaal gemaakt door locals van stukken stof die zijn teruggevonden na de storm

Met wat we net gezien hebben nog vers op het netvlies rijden we naar het oosten. Je kijkt dan toch anders naar de omgeving. Nu vallen de lege plekken in de straat op, hoewel ze er netjes uitzien. Niet elke kavel is weer bebouwd. Wat ons verbaast is dat langs de kust er wel bijna overal herbouwd is en niet kinderachtig. Hele mooie grote huizen op hoge palen. Het mag wat kosten, zeker als je erbij bedenkt dat ze hiervoor geen verzekering af kunnen sluiten. Tot aan Gulfport staan mooie nieuwe huizen. Daarna is het blijkbaar minder zwaar getroffen, want dan zien we ook oudere gebouwen.

Het is hier heel toeristisch: grote hotels, maar nu geen drukte. Bij Biloxi gaan we de snelweg op en dat is eigenlijk gewoon saai. We lunchen op een rest area. Net voorbij Loxley gaan we de snelweg af en dan ziet het er meteen een stuk leuker uit.

Van Biloxi lighthouse hadden we heel wat verwacht. Niet onder de indruk.

De USS Alabama

De Alabama Hills, o nee, die liggen in Californië, maar het glooit hier wel een beetje. Er is landbouw, veeteelt en een hoop bomen. Op de grens van Alabama en Florida ligt het dorp Lillian 😀. Daar rijden we onze laatste staat in van deze vakantie en de 4e van vandaag. 

Om ongeveer half 5 zijn we op de camping. Het is een mooie omgeving en het ziet er weer heel anders uit. Hier zitten we in witte zandduinen, begroeid met loof- en naaldbomen. Onze plek valt een beetje tegen. Het is op internet toch niet altijd helemaal goed te zien. Hij is vrij klein en er loopt meteen achter ons een boardwalk. Gelukkig is het niet druk en het blijkt ook wel handig, want na een drankje gaan we een wandelingetje maken.

Na een heel klein stukje lopen komen we bij de Long Pond. Dat is het enige zoete water in het park en daar zouden alligators kunnen zitten. En ja hoor, meteen raak. 1 in het water en wat verderop nog 1, maar die duikt wel heel snel onder water. We lopen verder, links af en het ziet eruit als de Waalsdorpervlakte, maar dan anders 😉😂. Het zand is wit en de begroeiing is natuurlijk niet hetzelfde, maar het gevoel wel. Er staan naaldbomen, varens en lage palmen en het is er heel rustig. Een onbekend beest sprint voor ons langs, te snel om te kunnen zien wat het was.

Op de terugweg spreken we op de boardwalk een man op een fiets. Hij komt hier vaak, maar heeft nog nooit een alligator gezien. Hm, wij zijn net binnen en wij wel. In het water zitten nu een heleboel schildpadden. Zeker een stuk of 10. Het begint al wat te schemeren, dus foto's worden lastig.

Terug bij de camper gaan we nog even zitten. Het is goed warm, dus gaat de airco even aan. Ik zet alle foto's op de laptop. Hopelijk vinden we snel een keer wifi, want het thuisfront heeft al een paar dagen niks gekregen.
We eten bami met weer een ander zakje mix erdoor. Deze is best pittig: Singapore fried rice. Het smaakt goed. 
Na de afwas maak ik vlug de aantekenigen van vandaag, zodat ik het morgen uit kan schrijven. We kijken nog 1,5 aflevering van SkyMed. Het is hier heerlijk rustig na dagen meer of wat minder herrie op de camping. Nu horen we alleen krekels.

Gereden: 302 km

Volgende dag