Dag 13, 1 april, Redford (La Cuesta) - Big Bend NP

Na een onrustige nacht door de warmte en de wind en soms tegelijk en tegen de ochtend mijn rechter heup die het harde bed niet leuk meer vindt, staan we om 7 uur op. We hadden de wekker gezet om vandaag een mooie lange dag te hebben. Eerst de boiler maar proberen. Helaas. Met herhaling van zetten van de dingen die Jan de vorige keer telefonisch doorkreeg, probeert hij hem aan de praat te krijgen. Dit is een nieuwer model, dus net even anders. Een rood lampje dat zou moeten branden hebben we helemaal niet. We besluiten er geen acuut probleem van te maken. Bereik hebben we tenslotte ook niet en we gaan proberen het uit te zingen tot we bij Austin of Houston in de buurt zijn, want daar zal wel een grote locatie van Cruise America zijn. Voor de afwas kunnen we water koken, douchen hopelijk op de camping en anders wordt het ouderwets kamperen. Maar uiteindelijk zal het wel weer een halve of een hele dag aan tijd gaan kosten.

Inmiddels is de wind helemaal gaan liggen en komt er een prachtig blauwe lucht tevoorschijn. Uiteindelijk vertrekken we dus niet vroeg, maar pas om een uur of 9. We rijden voor de laatste keer over de 170 en stoppen nog een keer bij het visitor center in Lajitas. Daar verstuur ik nog wat foto's. Dat trekt het internet daar wel, maar mails lezen of op de bank app kijken lijken er niet in te zitten. Er zijn wel een paar vogels die willen poseren. Texas is een paradijs voor vogelaars.

Ongeveer een uur later rijden we Big Bend NP binnen. We hebben geen goed plan voor wat we vandaag zullen doen, dus gaan we naar het meest westelijke van de 5 visitor centers. Dit en dat bij Rio Grande zijn in de zomer gesloten. Het ziet er hier wat onoverzichtelijk uit, maar dat komt omdat er bouwwerkzaamheden zijn. Een grote brand in 2019 heeft een van de gebouwen hier verwoest. Dankzij de goede samenwerking met de Mexicaanse brandweer is erger voorkomen. Het is inmiddels weer behoorlijk gaan waaien en de ranger weet te vertellen dat het vanmiddag alleen maar erger wordt, tot een uur of 6. In het oosten ligt een front en tussen Dallas en St. Louis, Missouri is het bar slecht. Hagel, storm, tornado's. Maar goed dat we daar niet zijn dan.

We rijden over de Max Roswell Scenic Drive en vinden het mooi, maar vallen niet van onze stoel. De eerste stop is bij Sotal Overlook en dan blijkt de wind al behoorlijk serieus aan het worden.

Bij Tuff Canyon stoppen we ook even en lopen de kleine trail naar de uitzichtpunten. Het is ook goed warm. Langs bergen wit samengeperst vulkanisch as (tuff) rijden we verder. Het is echt wel mooi hoor, maar heel groot en ik denk dat je de mooiste dingen ziet als je lange wandelingen maakt of in het zuidelijke deel zit waar je alleen met een 4x4 kunt komen.

Eindpunt aan de westkant is de Santa Elena Canyon. Jan kon de camper mooi achteruit inparkeren en we besluiten de trail te gaan lopen. Een meneer op de parkeerplaats waarschuwt ons onze hoeden goed vast te houden, want verderop is de wind nog veel erger. Dat klopt. Als we bij de rivier komen worden we gezandstraald en waait Jan zijn hoed weg, ondanks het aangetrokken touwtje, en neemt zijn bril mee. Gelukkig loopt het goed af, maar we lopen niet verder. Dit is geen doen. Jammer, want het is hier heel mooi.

We moeten dezelfde weg terug, maar dat geeft niet, want alles ziet er anders uit vanuit een ander oogpunt. We zien de Mule Ears nu veel beter.

Bij het Panther Junction visitor center, het grootste van het park, stoppen we en maken gebruik van het internet. Dat werkt hier een stuk beter. Ik verstuur de 2e helft van de foto's. We gaan even naar binnen en kopen het boek van het park voor onze verzameling. 

Na een boterham rijden we door de steeds sterker wordende storm naar de camping.

Richting oosten verandert het landschap. Het wordt veel wijdser en lichter van kleur. De bergen in de verte zijn nauwelijks te zien door al het stof en zand in de lucht.
Na de tunnel, bij de Rio Grande Overlook, stoppen we weer en het is hier een stuk warmer dan daarnet. Ik had direct zicht op de rivier verwacht, maar dat is niet zo.

Weinig uitzicht door al het stof in de lucht

Bij de winkel melden we ons, maar het blijkt dat dat een andere camping is. De onze ligt er vlak achter. We kunnen er zo op, want reservations only, plek 53. Met enige moeite krijgen we de camper op zijn plaats en met 2 blokken aan de rechterkant staat hij heel acceptabel. Jan piekert nog eens over de boiler en als laatste poging zegt hij dat de propaantank, ondanks dat de meter nog 2/3 aangeeft, misschien toch niet vol genoeg is. Dus rijden we terug naar de winkel, een paar honderd meter terug en tanken daar propaan. Gelukkig is de medewerker die daar verantwoordelijk voor is toch net nog niet weg. Er kan maar 4,1 gallon in, dus het klopte waarschijnlijk toch wel wat de meter zei. 
Op de terugweg staat er een coyote midden op de weg en blijft braaf even staan. Was toch een goed idee om gas te gaan tanken.

Met de nodige precisie krijgen we de camper weer op de blokken die we hadden laten liggen. We gaan "lekker" buiten zitten. Het is hartstikke warm, +/- 37 graden en het waait behoorlijk met flinke uithalen. Dan worden de benen gezandstraald en op een gegeven moment is het niet fijn meer en gaan we naar binnen, ondanks dat het daar veel heter is, terwijl alles wat open kan, open staat.

Voor het eten maken we noodles met gebakken kippendij, gemarineerd in ketjap en sambal met de diepvries teriyaki roerbakgroente. Smaakt weer prima. 
Als we water aan het koken zijn voor de afwas, komt de campinghost zich voorstellen. We maken even een praatje en vertellen dat de boiler het niet doet. Hij kijkt er ook even naar en wij vertellen wat we zelf al geprobeerd hebben en hij concludeert dan in lekker plat Texaans (denk ik): "It's broken". Daar waren wij ook al bang voor.

De wind is weer gaan liggen en het is hier een Dark Sky Park, dus na 22 uur mag er geen buitenlicht meer aan, zodat er sterren gekeken kan worden. Maar eens kijken of ons dat ook lukt. Jan leest nog even en ik schrijf het verslag. 

Als het donker is gaan we sterren kijken. Er zijn er inderdaad een heleboel. Toch jammer dat we maar steeds niet kunnen onthouden wat wat is, behalve de grote en de kleine beer. In Badlands NP hebben ze het zo mooi verteld en aangewezen.
Dan kijken we nog een aflevering van Chicago Fire, uiteraard met ijs erbij en gaan slapen.

Gereden: 227 km

Track of the day: Blowing in the wind, Bob Dylan

Volgende dag