Toen ik vannacht een keer wakker was, hoorde ik het even zacht regenen. Het was een warme nacht, alleen een laken was genoeg. Tegen de ochtend wordt het onrustig. Ik krijg een appje terwijl het geluid uit staat. Heel bijzonder. Vlak daarna komt de vuilnisman op de camping en dat maakt ook altijd een hoop herrie en nog een paar minuten later gaat Jan zijn telefoon. Een nummer uit Verweggistan dus, hop, weg. Het blijkt later Portugal of Ierland te zijn geweest en daar kennen we niemand, dus we hebben niks gemist.
We doezelen nog wat en staan om ongeveer kwart over 7 op en om 08.25 uur vertrekken we in de miezer. Na ongeveer 20 minuten rijden op de 32 staat er een file. Wat later sirenes, een brandweerauto, nog een sirene maar aan de andere kant van de heuvel, dus voor ons niet te zien. Dat gaat waarschijnlijk nog wel even duren. Het is een tweebaansweg en voor ons zien we regelmatig auto's keren en teruggaan. Met een camper is dat niet zo makkelijk natuurlijk, maar na ongeveer een kwartier stilstaan komt er een agent de boel regelen en moet iedereen inderdaad omdraaien. Hij let even op voor ons aan de achterkant en dan zie ik een glimp van het ongeluk. Een vrachtwagen ligt dwars over de weg half op zijn zij. Dat is niet zomaar opgeruimd. Dan moeten we maar omrijden, maar je kunt altijd nog beter om andermans ongeluk in de file staan dan dat een ander voor het jouwe in de file staat.
Miss Google laat ons tig keer afslaan en dan komen we weer op de 32. Dat afslaan vindt ze leuk, want dat houdt ze de hele, lange weg vol. Ik had zelf echt een andere weg genomen en de mogelijke files geaccepteerd, dat was vast niet langzamer geweest.
Onderweg is niet veel te beleven, dus dat geeft mij de tijd een nieuwe playlist op te stellen. Rond San Marcos is alles erg Spaans geörienteerd. Spaanse supermarkten, benzinepompen, de weg heet El Camino Real. Inmiddels hebben we de heuvels definitief achter ons gelaten en zal het de rest van de reis plat zijn 😒.
Om een uur of 12 komen we aan in Brenham, bij de Blue Bell ijsfabriek. Hier moesten we wel een bezoek aan brengen nadat we in 2014, toen we bij Tucson met een lekke band stonden, zo onverwacht en vriendelijk verwend werden door een voorbijrijdende medewerkster die ons ijsjes als troost aanbood. Zie hiervoor het verslag van 6 juli 2014.
Daar lopen we door het visitor center waar de geschiedenis van de fabriek verteld wordt en daarna gaan we naar de Icecream Parlour en het observatiedeck. Eerst even kijken hoe het er in de fabriek aan toe gaat. Je mag daar geen foto's maken, maar daar hebben we internet en youtube voor tegenwoordig 😉. Het is natuurlijk maar een klein stukje fabriek, maar het is toch leuk om te zien hoe een aantal verschillende verpakkingen gevuld en ingepakt worden.
 |
| Beide foto's van internet |
Buiten nog even door de beeldentuin met beelden van het meisje met de koe van het logo en de 3 heren die de fabriek opgericht hebben.
Terug naar de auto en op voor het laatste stuk van vandaag. Dit was een leuke tussenstop.
Om 13.45 uur is het 25 graden. Langs de 36 south staan veel kerken, waaronder de Allround Cowboy Church. Mag je daar je paard meenemen? Het regent de hele dag al op en af een beetje, maar nu gaat het even wat harder, dus mag de radio ook harder en brullen we lekker mee. Er is toch niemand die er last van heeft.
Om 15 uur komen we in Brazos Bend SP aan. We checken in en horen dat het nog een mijl of 3 rijden is naar de camping. Het is een mooie omgeving met veel groen en immens grote, brede, dikke bomen, hier en daar met hangend spaans mos. Na alle annuleringen en wijzigingen komen we aan op plek 22. We zijn verkeerdom gestuurd, want zo is de bocht voor back-in wel erg krap, maar met een keer steken lukt het. Water en elektriciteit is zo gelukt, maar hier zijn muggen 😠
We zitten net even als er geklopt wordt door ranger Jason. Hij gaat elke plek langs om iedereen te waarschuwen voor zwaar weer dat op komst is. Geen garantie, maar better safe than sorry. Geen losse dingen buiten laten liggen dus.
We besluiten geen tijd te verdoen en nog een wandeling te gaan maken rondom Elm Lake. Het meer is een flink eind vanaf onze plek, maar alles is vlak. Er zijn veel vogels in soorten en maten. Alleen al van de grote witte zien we 4 soorten. Ibis, witte reiger, de western cattle egret en ver weg in een boom nog een versie met een prachtig verenkleed, als pluimen, de great white egret, die de pluimen dus alleen in het paringsseizoen heeft.
 |
| Niet de mooiste foto, want ver weg in de regen, maar wel een prachtige vogel |
Het ziet er niet echt uit als een moeras, meer als een hele grote sloot met in het midden een moeras. Sloot is wel een oneerbiedige benaming ervoor eigenlijk.
Al snel zien we de eerste alligator. Hij ligt mooi in het zicht. Verder langs de route zien we er nog 7, dus 8 in totaal. Een paar zijn verstopt in het water en dan zien we alleen de kop. Een maakt het spannend, want die beweegt en laat een mooi gebit zien. Het lijkt wel alsof ze afgericht zijn, want vooral bij de uitkijkpunten liggen ze. Makkelijk voor ons.
 |
| Andere vogel |
 |
| We worden met 1 oog in de gaten gehouden |
 |
| Smile |
Net als we op het verste punt van de wandeling zijn begint het te regenen. Eerst miezer, maar later toch best echte regen. Voor ons jammer, maar we moeten wel de camera's zien te beschermen. We hebben niks bij ons, maar Jan zijn pet volstaat wel.
Aan de overkant van het water zien we nog een zwart varken met een big. Als we later thuis de foto's bekijken blijken het 2 biggen te zijn. Een beetje ver voor een echt mooie foto met die regen, maar heel gaaf.
Als we voldaan weer thuis zijn doen we eerst wat droogs aan en gaan met een drankje en een chippie met de airco aan lekker zitten kletsen en filosoferen over een nieuwe reis, bv. een wegbrenger 😳. Het wordt geen bbq vanavond, dus de ribeye gaat in de pan, potatosalad en sla erbij.
Na de afwas zet ik de foto's over en na even lezen pakken we de laptop, verkassen naar bed en kijken 2 afleveringen van een nieuwe serie: SkyMed. Hier zit wat meer actie in tenminste. Zo af en toe horen we kikkers heel hard kwaken en dan zijn ze weer stil. Gelukkig niet zoals op Tishomingo. Het is nog heel rustig weer.
Gereden: 381 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.