Vanmorgen hadden we alweer de tijd om rustigaan te doen. We stonden om half 8 op, hebben lekker gedoucht -dat is echt het enige voordeel t.o.v. de truck- ontbeten en om 10 over half 10 zijn we richting Pedernales Falls SP gegaan.
We hadden een timed entry entrance permit, toegang op tijd dus, aangeschaft voor het tijdslot 10 - 12 uur. Ergens tussen die tijd kun je het park in en dan kun je tot 10 uur vanavond blijven, maar dat waren we sowieso niet van plan. Het is een half uur rijden en het is niet druk onderweg. Bij Blanco is een goedkope benzinepomp, maar het blijkt dat dat alleen is als je cash betaalt. Anders komt er 20 cent per gallon bij en dan is hij ineens niet zo goedkoop meer. Dan op de terugweg maar verderop.
Bij Pedernales wordt daadwerkelijk gecontroleerd of je gereserveerd hebt. En hoe! Na de ingang staat een ranger die de lijst controleert. Verderop een vrijwilliger die, na de reservering bekeken te hebben, walkietalkied naar een collega om te bepalen waar we moeten parkeren: op de Equestrian area, 2e links. Dan meteen door naar het loket waar we de reservering inleveren en een geprint ticket krijgen voor op de voorruit. En dan blijkt het het stomste park ever te zijn.
Ik had bedacht de Wolf Mountain Trail te lopen, 3 uur, maar we hebben de hele dag de tijd, dus rustig aan is het plan. Als we daarna nog zin hebben kunnen we nog een korte trail doen. Maar.... de parkeerplaats ligt een enorm eind van de trail. Dat betekent dat we 2 mijl van de parking naar het begin van het pad moeten lopen, langs de weg, dan 5,5 mijl de trail en dan weer 2 mijl langs de weg terug. Daar zien we niks in. We zijn behoorlijk narrig geworden en gaan dan maar de andere kant op, naar de Pedernales Falls.
Eerst even naar de vogelhut, maar daar is, behalve een paar kolibries ook niks te zien.
Ook hier moeten we langs de weg lopen, maar korter. Er is niet echt iets te beleven onderweg. Eenmaal op het pad wordt het wel leuker. De bomen groeien boven je hoofd over het pad naar elkaar toe en maken zo een toegangspoort. Aan het eind heb je uitzicht over de rivier die grotendeels droog staat, waardoor de enorme rotspartij een mooi recreatiegebied is geworden. We lopen er wat rond en vinden het echt mooi.
Voor het achterste stuk kunnen we de route ernaartoe niet vinden, maar we hebben nog steeds een beetje de smoor in, dus we doen ook niet veel moeite. Wel zien we een horned lizard, tenminste dat denken we. Dan besluiten we terug te gaan naar de camper en er een rustige middag van te maken.
Bij Johnson City tanken we à $ 3,15 en om kwart voor 2 staat de camper weer aangesloten en zijn de tanks geleegd.
We lunchen met het restje pulled pork en bonen en gaan luieren. Ik schrijf het verslag van gisteren en Jan gaat met zijn boek even liggen, want zijn rug is in staking. Daarna zet ik de foto's over en stuur ze naar huis wat wonderbaarlijk snel gaat. Jan wil even nieuws kijken op CNN, maar die site is afgeschermd door Texas SP. Hoezo is Texas republikeins? Fox kun je vast wel bereiken, maar dat heeft hij niet geprobeerd. Als alle adminstratie klaar is ga ik met mijn boek buiten zitten en na een poosje hoor ik buren verderop zeggen dat er een familie armadillo's zit; gordeldieren dus. Hebben we toch nog wat positiefs vandaag. Het zijn er 4 of 5. Wat leuk! We kunnen ze goed zien al zitten ze meestal met hun snoet tussen de bladeren te wroeten.
We gaan langs de camping nog een stukje lopen over het dagrecreatiestuk langs de rivier. Best aardig, maar niks speciaals te beleven. Marianne had een link gestuurd met eclipsweerbericht en dat gaan we even bekijken. Het blijkt een youtube filmpje te zijn van 25 minuten en er is niet veel goeds bij. Sowieso is duidelijk dat het vrijwel zeker is dat we geen zonsverduistering zullen zien. Wel duister, geen zon. Maar de voorspellingen voor de dagen erna wil je niet weten. Er wordt echt heel zwaar weer verwacht en als het meezit, zitten wij net in het nog redelijke stuk. Dat hopen we tenminste toch, want hagelstenen ter grootte van honkballen, storm van 60 - 80 mijl per uur en kans op tornado's zitten we niet echt op te wachten. Dinsdag gaan we naar Brazos Bend SP en de Brazos Valley werd ook genoemd. Woensdag zijn we in Houston en we hopen echt dat dat geen gevalletje van "Houston we have a problem" gaat worden. Er zou nog een update komen en ik heb Marianne gevraagd die op te zoeken. Hun internet in Del Rio is beter dan dat van ons waarschijnlijk. Zij gaan naar waar wij vandaan komen en dat is in dit geval gunstig, zowel qua eclipszicht als qua weer. Wel meer kans op wildfires.
 |
| De informatie die op de camping gegeven werd |
We eten kip van de bbq met pindasaus, sla en gebakken aardappels. Na de afwas schrijf ik het verslag en doet Jan een dutje en daarna gaan we seizoen 11 van Chicago Fire uit kijken.
Gereden: 87 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.