Dag 30, 18 april, Ebro - Tate's Hell State Forest

We worden vanzelf op tijd wakker. Na een rustig ochtendritueel gaan we om 08.45 uur rijden. Eerst even langs het dumpstation. Het lijkt een warme dag te worden, het is nu al best warm en windstil. Om 09.45 uur is het 24⁰ en een uurtje later 25. In Lynhaven gaan we naar de Walmart voor de laatste keer echte boodschappen 😩. We zullen nog weleens wat nodig hebben misschien of alleen voor de wifi gaan. Ik verstuur eindelijk weer foto's naar huis.

Van Panama (city) gaan we naar Mexico (beach). Daar stoppen we even en maken een kleine wandeling over het strand. Dit is een stuk rustiger dan waar we gisteren langskwamen. Het zand is misschien een fractie minder wit, misschien ook niet, maar het is veel witter dan bij ons in elk geval en heel fijn. Er zijn weinig schelpen en alleen kleintjes. Wel zien we best veel kapotte eierschalen. We denken dat ze van schildpadden zijn. Er loopt ook een heel grappig vogeltje. Hij heeft het heel druk langs het water, het is eb, en steeds als er een golfje aankomt rent hij weg. Net Speedy Gonzalez.

Dit is niet het haastige vogeltje

Dit wel dus

 

Over de 98 gaat het verder en het is vandaag een leuke route. Heel afwisselend. Het eerste stuk na de Walmart ging over militair terrein, de Tyndall Airforce Base. Die is langgerekt en best lelijk. Vanaf Mexico Beach wordt het dus mooier. Mexico Beach heeft kleurige huizen op palen aan weerskanten van de weg en dus ook direct aan zee. Door van die huizenprogramma's op tv, waar ze een vakantiehuis of eigen huis willen kopen, hebben we een idee van hoe ze er van binnen uit zouden kunnen zien. 
Port St. Joe is wat groter en levendiger, maar niet storend. Zo vinden wij het ook nog wel aardig. De weg buigt af van de kust en er staan veel bomen met hoge en lage palmen ertussen. Er staat ook een waarschuwingsbord voor een beest en we hebben geen idee wat het is. Het plaatje lijkt een beetje op een beer, maar op de borden daarvoor staat de beer de andere kant op en ziet hij er net wat anders uit. Een ijsbeer? 

Het blijkt toch een beer te zijn en het andere dier is een otter

Doel vandaag is Tate's Hell State Forest, Womack Campground, site 38. Miss G. stuurt ons bij Carabelle rechtsaf en dat blijkt een onverharde weg te zijn, maar we moeten nog een heel stuk. Er staat wel een bord, maar helemaal vertrouwen doen we het niet. Eerst ¾ mijl en dan nog bijna 5 mijl. De weg valt overigens erg mee. Je kunt met een camper natuurlijk niet heel hard, maar we hebben veel (snel)wegen gehad die bijna even slecht waren. Na het eerste stuk gaat het beter. We komen langs verschillende campings en de onze blijkt een pareltje. 

Het is weer gelukt er een te vinden. Wat schetst onze verbazing? We hebben nog stroom ook. En telefonisch bereik. Geen internet, het kan ook te gek worden. We staan in 1x naar alle kanten waterpas, terwijl op afstand de plek er best een beetje uitdagend uitzag. Onder de bomen, maar wel licht, gras, grote dennenappels. En hoogst irritante insecten. Vooral van die kleine k....vliegjes en wat muggen 😤. Er is sanitair, wc, douche, ziet er keurig uit. Behalve wij en de host staat er nog 1 camper. De rivier stroomt erlangs en het is heerlijk rustig hier. Maar, zijn we eens op tijd op de camping, hebben ze een uur ingepikt. We komen om half 2 aan en toen opeens was het half 3.

Even een boterham gegeten, kruidenboter gemaakt om de garnalen vanavond in te bakken en voor op het stokbrood. Dat wordt nog een uitdaging, want het is afbakbrood en we hebben geen oven. Maar eens kijken of de bbq het kan.

Dan gaan we nog even bij het water kijken, maar de vliegjes zijn te irritant. Dus lekker binnen relaxen met verslag en boek. Komt goed. Er vallen een paar druppels, maar regen is het echt  niet te noemen. Wel is het al de hele dag bewolkt en hier in elk geval niet zo warm. Eigenlijk een prima temperatuur, iets van 24⁰ of zo. Na de "regen" is het helemaal opgeklaard, maar we gaan toch niet naar buiten. Die vliegjes hè 😖. Deze camping is dus eigenlijk een pareltje met een donker randje helaas.

Het eten was ook maar zozo. De verse garnalen die we in Frankrijk altijd hadden, hadden hun hele jas nog aan, incl. kop en dat geeft toch meer smaak. Ook de kruidenboter was wat flauw. We hebben er daar ook altijd een wit wijntje bij. We hebben nu al veel te veel rood in huis, we hebben niet zoveel wijn gedronken als anders blijkbaar, dus hebben we er niet ook nog wit bij gekocht. Bier is heerlijk, maar geeft een andere beleving, net als het buiten eten.

Als het gaat schemeren worden de kikkers actief. In de verte naast ons zit een groep die kwaakt, maar ook als vogels klinkt en in de verte voor ons zit een ander merk. Die klinken als een ouderwetse rommelpot, de varkensblaas over een pot met een stokje erdoorheen. 
We kijken na de afwas nog 2 afleveringen van SkyMed en gaan dan slapen. D.w.z. Jan valt meteen als een blok in slaap en ik ben klaarwakker. Uiteindelijk komt het allemaal goed.

Gereden: 209 km

Track of the day: Celebrate the world, Womack and Womack

Volgende dag