Wat de langste en saaiste dag van de vakantie zou worden, is uiteindelijk een geweldige dag geworden.
Als we opstaan is het, net als gisteren, mistig. We werken een beetje door, want we hebben een lange reisdag voor de boeg. Om 08.10 uur gaan we rijden. We hebben hier alleen stroom, dus afkoppelen is zo gebeurd. Dan de 5 mijl onverhard. Hé, een hert. Toppie! Hé, nog 2 herten. Het wordt steeds beter. Allemaal te snel voor een foto. Ze steken alleen de weg over. Onze bak maakt natuurlijk nogal lawaai, dus ze zijn gewaarschuwd en sprinten weg. Jammer, maar altijd beter dan op de motorkap.
De zon doet haar best, we zien weer een bord voor het mysterieuze dier. Verderop staat een waarschuwing voor beren, die je hier waarschijnlijk 1x per 10 jaar ziet, maar dit is echt een heel ander beest.
 |
| Dit vinden we een echte beer. |
De 319 is de Big Bend Scenic Byway Coastal Trail . Als we van de kust afdraaien is er weer meer mist. De huizen langs de kust staan op hoge betonnen palen, maar erop staat dan weer zo'n kartonnen huis. Bijzonder. Als je voeten maar droog zijn, de rest mag wegwaaien. Dan zie ik dat de koelkast uit is. Soms pakt hij het overschakelen van stroom naar accu niet. Gelukkig op tijd, dan is het niet zo erg. Even uit en weer aan en dan gaat hij weer goed. Maar je moet het wel zien natuurlijk.
Zaten we gisteren niet ver van Sumatra, nu staat St. Petersburg op de borden. Het is echt een wereldreis. De weg is lang en saai. Er staan veel paarsbloeiende distels en irissen. We rijden door en langs moerasland. Later staan er nog veel meer roze bloemen en rijden we langs landbouwgrond. Dit is een stuk leukere weg met grote bomen met spaans mos. Meer afwisseling.
Dan slaan we afnaar de 40 en dit is paardenland. Veel keurig afgezette weides met houten hekken en stallen, soms paarden in de wei bij horsefarms.
Tanken; de benzine is hier een stuk duurder dan we de laatste tijd gewend zijn. Het goedkoopst, maar toen hoefden we nog niet, was $3,47. Wij tanken voor $3,55. Het is hier in Ocala vandaag 31,5⁰ en de lucht is strakblauw. Het Ocala NF is licht glooiend. Wat is het hoogste punt van Florida eigenlijk? Dat is Britton Hill met 105 m.
De reis vordert gestaag en voordat we het weten zijn we om ongeveer half 2 bij Blue Spring SP. We hebben plek 19 en die ligt lekker apart, zoals wij het graag willen en we hebben water en elektriciteit. Er moeten wel 3 blokken onder aan de achterkant, maar dan staat hij ook heel behoorlijk. Jan trekt meteen de bbq uit de berging en gooit de Poolse worst erop voor op brood.
 |
| Waarom de vlaggen dagenlang halfstok gehangen hebben, zijn we nooit achter gekomen. |
Na de lunch gaan we even kijken hoe het sanitair eruit ziet, maar we hebben geen code bij ons. Dan maar een stukje wandelen. Ik heb mijn fototoestel bij me, dat is het beleid bij ons, maar Jan niet en dat blijkt erg jammer, want dat van hem kan toch meer dan de mijne. We vallen van de ene verbazing in de andere. De omgeving lijkt wel wat op die van Iguazú in Zuid Amerika, maar dan ietsje, niet veel, minder warm en wel veel, minder benauwd. Je krijgt qua begroeiing echt een beetje een junglegevoel. Er zijn veel eekhoorns, in tegenstelling tot gisteren toen er niet een was.
Als we bij het water komen blijkt het ongelooflijk helder en zien we veel vissen zwemmen. De witte marlijn, hij is helemaal niet wit, springt regelmatig een klein stukje boven water. Later leren we dat er weinig zuurstof in dit water zit, dus dat ze even naar lucht happen. Er zijn ook grote baarzen en vissen met een hele lange snuit, waarschijnlijk de Florida gar of longnose gar. Wat een mooie omgeving. Langs het water is een pad met om de zoveel meter een uitzichtpunt.
Ik hoor in de verte geklop, maar kan het niet thuisbrengen. Als we wat verder gelopen zijn, zie ik aan de overkant wat roods bewegen en denk dat het een kind is, maar het blijkt een grote specht te zijn met een zeer opvallende knalrode kuif, de pileated woodpecker, die model gestaan heeft voor Woody Woodpecker. Dit is een mannetje, want dat kun je zien aan de rode streep op zijn wang. Dit heb ik thuis allemaal uitgezocht, daar was het gewoon een mooie vogel 😉
Ik maak foto's, maar op deze afstand missen we Jan zijn toestel toch. Het blijken uiteindelijk 2 spechten te zijn.
Iets verderop is een speeltuintje en daar loopt heel rustig, wel wat vreemd, een gier. Waarschijnlijk komt hij van het Ministry of Silly Walks. Hij lijkt gewond aan een vleugel. Hij laat zich rustig bekijken en gaan zijn gang.
Langs het kantoor waar we ons morgen om 8 uur moeten meldenvoor de kayaktocht, lopen we naar het water waar nog veel meer gieren zijn. Tientallen en ze hebben het maar druk. Druk met heen en weer lopen, ruzie maken, door het water stampen, in de bomen gaan zitten, door het bos lopen en daar ruzie maken. Geweldig om te zien, wat ook zij trekken zich niks van ons aan.
In de verte zien we een alligator zwemmen. Dan ben ik Jan opeens kwijt. Hij blijkt bij de steiger te zijn en kon de alligator daar nog beter zien. We kijken op ons gemak en zien er nog 1, eigenlijk 2, maar die ene duikt snel onder en is niet meer gesignaleerd. Een zwemt op ons af, maar lijkt het niet te vertrouwen en gaat uiteindelijk toch maar terug. Wij ook.
Als we weer op het pad langs het water lopen zeggen 2 mannen dat er verderop een manatee is en ze lopen mee om hem aan te wijzen. Nou ja, echt! Zo maar. Wat geweldig. Hij is goed te zien zwemt de kant op die wij ook op gaan, dus dat komt mooi uit.
Dan nog even het pad naar de bron. Een boardwalk door een volwassen bos met mega grote palmen. Die bladeren zijn zo groot, ongelooflijk. Bij het water aangekomen zit aan de overkant een kruising tussen een kalkoen en een grote eend, heel kleurrijk. Het is een Moscovy duck.
Aan het eind van het pad is de bron. Deze levert per dag 101 miljoen gallon water. Dat is genoeg om iedereen in de regio Orlando elke dag 50 gallon water te leveren.
 |
| Dit diepe gat is de bron |
Dan gaan we zeer voldaan terug naar de camper en gaan lekker buiten zitten. Heerlijke temperatuur, schaduw en ...... geen insecten. Het lijkt het paradijs wel, maar net als ik dat denk, hoor ik niet ver weg een trein toeteren. Het paradijs was dus iets teveel van het goede, maar was dat vroeger ook al niet zo? Iets met een appel? In de moderne tijd is dat een trein geworden. Gelukkig rijdt hij niet vaak en vanavond hebben we hem ook niet meer gehoord. Oeps, terwijl ik dit schrijf, om 21.20 uur, komt hij net langs 😐.
We eten luxueus. Ribeye met garnalenspies. Surf en turf dus met komkommersalade. De aardappelsalade gaat zo weer terug de koelkast in. Na de afwas schrijf ik het verslag, Jan leest en dan kijken we nog een SkyMed.
Dik tevreden met vandaag. We hadden verwacht volkomen versleten te zijn als we op de camping aankwamen, maar we waren helemaal niet moe. Komt ook doordat de wegen vrijwel allemaal goed tot perfect waren. Geen gerammel en gehobbel scheelt een hoop. Dan zit je veel relaxter.
Het weerbericht voor morgen zegt 33⁰, vandaag was het 35,5⁰
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.