Dag 6, 25 maart, Page - Holbrook

Na een koude nacht, waar wij gelukkig geen last van gehad hebben, staan we om half 8 of om half 7 op. Dat is nog even onduidelijk. Ze hebben hier tenslotte iets raars met tijd. Mijn telefoon zei 07.12 uur toen Jan de kachel aan deed en nog even terugkroop. Een kwartiertje later opgestaan en toen was het op Jan zijn telefoon 06.30 uur en op de mijne 07.30 uur. Schiet mij maar lek. Mijn horloge klopt (analoog horloge), want dat liep goed toen bij het inchecken een mevrouw voor ons vroeg hoe laat het was om 16.08 uur. 

Omdat we pas om 10 uur bij de Lower Antelope Canyon moeten zijn, het is schitterend weer geworden, strakblauwe hemel en windstil, maar vast (nog) roetkoud, hebben we geen haast. Om 8 uur zijn we bij de Wally die vlakbij is. Daar ging het allemaal snel. Behalve de kassa, want daar stond weer zo'n Melkertbaantype. We tanken à $3,79 bij de Maverik. Later vandaag zagen we het nog goedkoper, tot $ 3,34 aan toe en dat hadden we best gehaald, maar als je alles van tevoren weet, is het ook niet leuk meer zei mijn moeder altijd.
Daar we nog steeds tijd over hebben, bedenk ik dat we dan wel even naar Horseshoe Bend Overlook kunnen, die om de hoek is. Daar blijkt dat het $10,- kost en daar hebben we geen zin in. Dan maar naar de Saveway. Best een gelijkwaardig uitje toch? Not! 😒
Om 8.44 uur is het 6 graden. 

Om 10 uur moeten we bij Ken's Tours zijn voor Lower Antelope Canyon. We zijn iets te vroeg, maar melden ons aan en gaan nog even in de camper zitten lezen. Om kwart over 10 moeten we verzamelen en wordt de menigte in groepen van maximaal 15 personen verdeeld. Ze lopen wel allemaal achter elkaar aan, maar zo kun je de gids tenminste nog verstaan.

Onze gids heet Ben. Hij legt uit hoe hij zich in Navajotaal voorstelt. Dat gaat tot 4 stappen voorouders terug. Hij heeft op een Engelstalige school gezeten, maar spreekt buiten zijn werk met gasten nooit Engels. Hij blijkt een goede, prettige gids te zijn en heeft ook humor. We krijgen voldoende tijd om te kijken en foto's te maken. Video mag absoluut niet. Jammer, ik heb stiekem toch een paar hele kleine stukjes gedaan. Er werd ook op gelet door een juffrouw die steeds heen en weer liep en mensen waarschuwde. Ben maakt ook regelmatig foto's van ons. Hij zegt dat mijn camera mooie kleuren heeft. Dat is prettig om te horen. 
Het is een hele mooie canyon van 400 m. lang met verschillende trappen. We boffen enorm met het weer. Het is nu meestal zonnig en de zon schijnt dan prachtig door de kloof, wat mooie effecten geeft. Het is wel druk, maar toch wel goed te doen. Maar wat een verschil met de Secret Canyon in 2014. Die ligt hier min of meer om de hoek.

Zo smal is het soms

En dit is alles wat je van bovenaf ziet

Om +/- 12 uur zijn we klaar. Als we bij de camper zijn, hangt er een hele donkere wolk, dus de volgende groepen zijn waarschijnlijk niet zo gelukkig als wij. Gisteren was het ook steeds bewolkt. 

Dan hebben nog een hele lange dag te gaan. De langste van de vakantie. Soms heb je dat. Het is altijd passen en meten en we willen altijd veel zien, dus zit er weleens zo'n dag tussen. Een lange dag, maar wat was hij mooi.

Eerst over de 98, de Naat'tsis'aan Scenic Byway. 

Ook het grootste deel van de rest van de weg is mooi. In de middag is het koud. Bij Chinle 9⁰ . Ilse en Waylon zingen: "The skies are black and blue." Klopt helemaal. Hoe weten ze dat? Het lijkt vandaag ook vaak wel de Rode Zee. Aan 2 kanten donkere buien en wij rijden in het licht er tussendoor. 

Als we bij Chinle in de buurt komen wordt het een troosteloos geheel. Dit is Navajo Reservaat en het ziet er bepaald niet welvarend uit. Er lopen ook veel zwerfhonden en die steken zo maar de weg over. Je houd je hart vast, want we hebben ook al veel doodgereden exemplaren zien liggen. 

Bij Chinle ligt Canyon de Chelly - lees Canyon de Sjee. In het visitor center kopen we het boek van het park voor onze verzameling. We rijden langs verschillende uitzichtpunten. Wat is het hier mooi. Als we tijd hadden gehad, hadden we waarschijnlijk een tour door de canyon geboekt. Nu moet het bij een bliksembezoek blijven. Antelope Canyon was tenslotte het hoofddoel van vandaag. 

We stoppen bij 3 uitzichtpunten, Junction als laatste. Daar ligt nog wat sneeuw. Hier kunnen we wat uitgebreider rondlopen en dat is heel leuk over het rotsplateau. 

We besluiten niet helemaal door te rijden tot aan Spider Rock, want het is geen loop, dus we moeten dezelfde weg weer terug. Rond Spider Woman die bij Spider Rock zou wonen, heerst een legende.

Spider Woman's dark side.  Navajo elders warn young children that Spider Woman is always on the look out for mischievous and disobedient children. When she finds them, she spins them tight with her web and takes them to the top of Spider Rock. There she boils and eats them. Their left over bones melt in the sun which create the white bands at the very top of Spider Rock. Yikes. Kids, be on your best behavior!   

De weg naar Holbrook is ook mooi, maar de navi-juf zegt dat over de 15 het snelst is. Kan zijn, maar het is ontzettend slecht wegdek. Na een poosje bedenkt Jan wat hij in Alaska geleerd heeft van de gids over de Dalton Hwy. Als je harder rijdt, heb je er minder last van. We rijden de 32 mijl over deze hobbelweg en ook hier is het vaak een troosteloze aanblik. 

Als we afslaan naar de 77 rijden we opeens over prachtig glad wegdek. Een verademing, een beloning bijna. 

Na een heel klein stukje snelweg komen we om 18.10 uur op de KOA aan. Het kantoor is nog open. Net het allerlaatste stukje krijgen we toch nog een bui en we zetten de camper op plek 36 en sluiten nog niks aan. We leggen alleen de duploblokken aan de rechterkant eronder. Water en stroom komen straks wel. Effe lekker zitten met een biertje en een chippie. We hebben niet eens geluncht vandaag 😯.
Voor het eten gaat de ribeye in de pan, krijgt de sla een andere dressing en hebben we voor het gemak de aardappelsalade weer, maar dat is zeker geen straf. Na het eten zitten we gezellig te kletsen, wassen af en schrijf ik wat aantekeningen op voor het verslag om morgen voor het echie uit te werken. Ik zet foto's over en stuur ze naar huis. Voorlopig hebben we geen campings meer met wifi, dus dan moet het anders. 
Na 1 aflevering van Chicago Fire gaan we slapen.

Gereden: 493 km

Volgende dag