Het was een zeer onrustige nacht. Op zich niet bijzonder de 1e nacht, maar ik heb nog nooit zo'n slechte eerste nacht gehad. De koelkast staat naast mijn bed, maar gelukkig is het een monotoon geluid en slaat hij niet steeds aan en af. Een autoalarm gaat een paarkeer af. Er si behoorlijk wat verkeer op de gang met luide stemmen en we krijgen bovenburen. Het is hier ongelooflijk gehorig en ze praten hard en lopen steeds heen en weer over het dunne krakende vloertje. Als ze er maar niet doorheen zakken.
Om 00.15 uur ben ik wakker, ergens in de buurt van 2 uur en op kwart voor 3 en daarna heb ik niet meer geslapen. Jan heeft het beter gedaan gelukkig. Om een uur of 5 zijn we allebei wakker en dan gaat de tv maar weer aan. Nog steeds niks. Heel veel zenders, weinig soeps om deze tijd.
Als ik onder de douche sta, roept Jan dat er een mail van Texas State Parks is en dat onze reservering voor 2 nachten Brazos Bend SP is geannuleerd. Het blijkt dat alleen de Red Buckeye loop gesloten is en dat er nog plaats is op de Burr Oak loop. Het kan kosteloos gewijzigd worden. Het was even schrikken, maar het viel mee. De douche is lekker, maar ik dacht even dat we extra hadden moeten betalen voor warm water, maar uiteindelijk kwam het toch. De douche en wastafel zien er netjes uit, die zijn blijkbaar niet heel lang geleden vernieuwd. De rest van de (bad)kamer kan nog wel een update/upgrade of wat gebruiken.
Voor een geïmproviseerd ontbijt lopen we even naar de 7 Eleven en halen ook geld. Allebei gelukt. Deze kamer is niet echt aantrekkelijk om te blijven zitten, bovendien hebben we daar geen geduld voor, dus laden we alles in de auto en gaan naar de Walmart.
We moeten om 13.00 uur bij Cruise America zijn en hebben meer dan genoeg tijd voor de boodschappen. Het is een onoverzichtelijk ingedeelde Walmart, maar we vinden alles wat we nodig hebben. De thuis al bestelde gasbbq met blikjes gas worden afgeleverd op de pickup plaats. Na aanmelden, wat wat voeten in aarde heeft, want voor wifi in de winkel moet je tegenwoordig eerst een account aanmaken, is de juffrouw er in 3 minuten.
Daarna hebben we nog een zee van tijd over, dus maken we een klein uitstapje naar de zee. Weliswaar bijna een half uur rijden, maar goed. Bij Sunset Beach kunnen we makkelijk en gratis parkeren. Een klein paadje tussen de huizen door brengt ons naar het strand. Er staan mooie huizen langs het water en in de tuinen staan o.a. agaves en bloeiende planten. Op het strand liggen wat mensen in de zon, een groepje jongeren speelt volleybal en op zee is in de verte een zeilwedstrijd met heel veel zeilboten te zien.
We lopen wat heen en weer en na een poosje gaan we weer naar de auto voor de afspraak met Cruise America. We zijn er om 10 voor 1 en zijn de enigen. Op het scherm staat dat er vandaag een stuk of 7 opgehaald worden en we horen dat het er morgen 35 zijn. We tekenen de formulieren, lopen met de medewerkster rond en door de camper en krijgen de sleutels.
We laden de spullen uit de auto en zetten ze in de camper evenals de 2 personal kits en de keukenspullen. Die bak moet meteen uitgepakt worden, zodat hij daar kan blijven. Het valt meteen al op dat het allemaal zeer minimaal is. Heel wat anders dan bij Canadream of Fraserway of El Monte. Ze zijn niet voor niets de goedkoopste, maar dit stoort ons toch wel. Deze 25 ft heeft een zee aan ruimte. Wat moeten we ermee? Ik mis ons truckje nu al. Gisteravond eigenlijk al 😄
Volgende stap is het wegbrengen van de auto naar Budget bij Long Beach Airport. Dat is dichterbij dan LAX, maar toch verder dan verwacht.
Jan zou even op de cell phone parking wachten terwijl ik de auto inlever, maar daar bedenken we dat we nog niet getankt hebben. Het valt niet mee om een benzinepomp te vinden online. We besluiten dat Jan gaat tanken en dat ik in de camper blijf. Het is tenslotte geen parkeerplaats hier, alleen voor korte termijn. Een half uurtje later is hij weer terug en breng ik de auto weg. Hij pikt me ervoor weer op en dan gaan we op weg naar Anza Borrego Desert SP.
Eerst de stad uit over de snelweg. Dat is een heel eind, het is hartstikke druk, maar gelukkig geen files zoals aan de andere kant en ze scheuren je aan alle kanten voorbij. De tijden dat er zo prettig en rustig gereden werd in Amerika zijn al een poosje voorbij. De weg is ook nog eens heel slecht. Je kunt net zo goed in Newfoundland rijden met de potholes daar.
Later wordt de weg mooier en rijden we door de bergen. Aan de andere kant gaat het weer steil naar beneden. Als we in Lakewood bij de Dollar General stoppen om Dreyer's butter pecan ijs te halen, ruiken we de remschijven 😧. We rijden via de op mijn telefoon gezette routes van Google Maps, maar de kaart die ik er altijd bij heb ligt nog in de trolley. Dat vind ik helemaal niet fijn en als Jan tankt, pak ik hem gauw. Ik heb nu wel de kaart, maar geen idee waar we zijn. Daarom denk ik dat we helemaal verkeerd rijden. Dar wordt keren. Bleek helemaal niet fout, maar ik dacht dat we ergens anders waren 😳. Het was gelukkig maar een klein stukje. Het is nu nog 2 uur rijden en we zijn allebei moe. De weg wordt gelukkig wat rustiger en is wel mooi.
 |
| Aan de rechterkant van de weg ging de berg verder en daar waren al paarden op gesprongen |
Voor Anza Borrego moeten we weer een bergpas over. De zon gaat zakken en dat levert mooi licht op.
Als we bij de camping aankomen is het zo goed als donker.
We hebben plek 66, nose in, dus lekker makkelijk. Ik maak het bed op en constateer da de personal kit ook waardeloos is. Wat heb je nou aan 1 handdoek per persoon voor de hele reis. Ook geen keukenhanddoek of theedoek of vaatdoekje. Anders hebben we zelf altijd nog een extra handdoek bij ons, maar nu net niet. Keukendoeken wel gelukkig. Het koken is snel klaar vandaag. Jan zet in de tussentijd de gegrillde kip in de pan op het gas, Amish kartoffelsalat erbij en klaar is Kees. En wij ook. We zijn helemaal op. Alles duurde vandaag langer dan gepland. Maar we horen veel coyotes om ons heen naar elkaar janken en dat maakt veel goed. Wat een heerlijk geluid toch altijd. Daar worden we blij van.
Om 22.15 uur gaan we naar bed.
