Dag 32, 20 april, Blue Spring SP - Titusville

We hebben de trein wel een keer gehoord vannacht. Geen idee hoe laat. Ik schat een uur of 5. Daarna hebben we niet echt meer geslapen, wel wat gedut. Om 7 uur zijn we klaar met liggen.

We zouden om 8 uur bij de kajaks moeten zijn. Dat lijkt ons wat vroeg, maar dan kunnen we daar altijd nog wat rondkijken. We twijfelden eerst nog of we zouden gaan lopen of de camper meenemen, maar we gaan toch maar met de camper. Dan hebben we alle spullen bij de hand voor als we nog wat bedenken. Het is wel mistig. Hopelijk klaart het snel op.

Na het ontbijt gaan we naar Blue Spring Adventures. Er is al volop bedrijvigheid, maar dat blijkt door de River Cleanup Day te komen. Mensen konden zich aanmelden om per kajak met vuilniszak en grijper evt. afval uit de rivier te halen. Goed initiatief, al ziet het er gelukkig niet zo uit dat het een vuilnisbelt lijkt.

Courtney is onze gids en we vullen de papieren in. Ongeveer 200 handtekeningen; bij elk punt dat over veiligheid gaat een. Dat leest natuurlijk geen hond. Er is nog 1 ander stel, dus een klein clubje. We lopen wat rond tot het tijd is.

Iets over half 9 vertrekken we i.p.v. 9 uur. Het is nog steeds mistig. We hebben een tandemkajak, maar deze zit niet zo lekker als die we toen in Alaska hadden. Zwemvest aan, fluitje om je pols voor als je verdwaalt of de gids nodig hebt. Verder geen uitleg, alleen de vraag of we aleens gekajakt hebben en gaan met die banaan. De boten zijn geel 😉. 

We gaan eerst linksaf de lagune in, want daar zitten de manatees meestal. Nu verwachten we er niet veel van, want we hebben a) de mist en b) is de rivier donkerbruin, dus je kunt er niet doorheen kijken. Hier is niets te vinden. Waarschijnlijk slapen ze nog. Het geeft wel een heel bijzonder gevoel, die mist. Je kunt niet zien hoe groot de lagune is. Het is ongelooflijk rustig hier. Je hoort alleen af en toe een vogel of de peddels in het water. Heel sereen.

Alligators laten zich ook niet zien, maar wel horen en dat schijnt bijzonder te zijn. Het is dating season, dus ze sloven zich uit voor de vrouwtjes. Het is een donkerbruin gegrom. Leuk om mee te maken.
De zon doet haar best, maar het lukt nog niet echt, maar het wordt wel wat lichter.

We varen de St. John river op en gaan rechtsaf. Het is een bijzondere rivier, want er zijn maar 2 rivieren die naar het noorden stromen èn in zee uitmonden en dat zijn de Nijl en deze. We zien wel verschillende vogels en Courtney weet een hoop te vertellen, al missen we weleens wat omdat je niet altijd op dezelfde afstand bent. De limpkin vogel was bijna uitgestorven omdat erop gejaagd werd omdat ze ongelooflijk veel herrie maken. In de parken zijn ze beschermd en hier leven inmiddels slakken uit Zuid Amerika. De vogels zijn dol op hun roze eitjes, dus nu doen ze het weer goed. Je moet trouwens niet aan die eitjes komen, want dan heb je een medisch probleem.

Limpkin

Gray-headed swamphen

Zo af en toe zien we een alligatorkoppie boven water. We zien ook een great blue heron, een grote blauwe reiger. Hij lijkt veel op onze reigers, maar is waarschijnlijk groter, hij is ook great, en hij zou behoorlijk territoriaal en agressief zijn. Courtney heeft liever een alligator dan deze reiger. Als ze aanvallen kunnen ze met hun snavel je arm breken. We varen er dus maar voorbij.

Helaas zijn er vandaag geen wilde varkens. We ronden het eiland en gaan nog even de lagune in die er nu heel anders uitziet. Het is in de tussentijd inderdaad helemaal opgeklaard en alweer aardig warm aan het worden. Het kajakken gaat heel soepel hier. Een paar slagen en dan rustig uitglijden, wat kijken en luisteren en dan weer een stukje verder. Heel wat anders dan in Alaska. Daar zaten we dik ingepakt en gingen we over een zeearm, dus het was best werken. Maar ook supergaaf.

De manatees zijn intussen wakker geworden en er blijken er een heleboel te zitten. Inmiddels wonen er bijna 1000 in Blue Spring SP. Helaas zie je er niet veel van. Soms een neus boven water als ze ademhalen, of een rug als ze weer onder gaan in het ondiepe water, maar toch is het leuk. 1 heeft een antenne om zijn staart en dat is Clay, een jong mannetje. Er zijn er 4 met trackers, maar het hoe en waarom hebben we even gemist. Het is ongetwijfeld voor onderzoek, om ze te volgen natuurlijk, maar het fijne weten we er niet van.

Dan is het alweer 10 over half 11 en moeten we nodig terug. Het is nog maar een klein stukje. Vanmorgen zijn er geen gieren op het strandje. Courtney vertelde dat ze graag in het water spelen en geen stembanden hebben, dus dat ze geen last van ze hebben. We hebben ze inderdaad ook nooit gehoord. 

We hijsen ons uit de boot, leveren de zwemvesten in en gaan in de camper even wat anders aandoen. Niet dat we heel nat geworden zijn, maar het is toch fijner. 
Dan lopen we nog even langs de rivier want je weet maar nooit wat je nog ziet. En inderdaad. De manatee die gisteren, tenminste dat denken we, naar de bron zwom, zwemt nu de andere kant op, dus hebben we hem weer vol in beeld. Top!

Dan nemen we afscheid van Blue Spring SP wat ons heel goed bevallen is en gaan op weg naar onze laatste camping bij Titusville: Manatee Hammock Campground. Het is niet ver rijden en als we er bijna zijn, schieten we nog even de Walmart in, want we komen een vleesje tekort. Snel even wat foto's overgezet, zodat ze thuis weer weten dat we nog leven.

Om half 2 komen we bij de camping aan, maar het kantoor is dan gesloten. Er staan nog 2 mensen te wachten. Het is een commercieel terrein en we zijn hier 3 nachten. Een kwartier later gaat het open en krijgen we plek 45. Het ziet er keurig uit met grote bomen en palmen, maar het zou nooit onze keus zijn als het niet voor de laatste nacht(en) was en het niet zo gunstig gelegen was. Het valt niet mee om de camper een beetje fatsoenlijk op de wat kale plek te zetten, maar uiteindelijk, met rechts 3 hoog opgehoogd, staan we dan toch. De man bij de receptie zei dat er morgen, maar het is maandag, een raketlancering op Kennedy Space Center is en dat we dat vanaf de camping kunnen zien. Die ligt er nl. recht tegenover aan de andere kant van het water. 

Plek 45

Na een boterham lopen we even naar het water en daar blijkt het hartstikke mooi. Een heerlijk koel windje, nou ja koel, alles is relatief natuurlijk, maar er is een windje. Weer terug in de camper beginnen we met inpakken zodat we maandag niet alles tegelijk hoeven doen. Dan hebben we nl. ook nog plannen. We zijn ongeveer 1,5 uur bezig op ons gemak en dan is het 5 uur, dus tijd voor een biertje. De airco doet zijn best, maar het blijft warm. 

Na het drankje gaan we met de camera's en de boeken nog even bij het water zitten. Wat is het hier heerlijk. Bijna koel. We bestuderen KSC en met Jan zijn zoom komen we een heel eind om dingen te ontcijferen, zoals een verkeersbord aan het einde van de brug. Dan strijkt er een grote vogel neer op een paal midden in het water. Ik denk eerst dat het een pelikaan is, maar het is nog leuker: een bald eagle. Hij zit op het bord "manatee zone". 

Dit zijn ook campinggasten

De zon gaat zakken en we lopen nog even over de pier waar nu een aantal vissers staat. Dan wordt het tijd om eten te gaan maken. Als we terugkomen bij de camper zit er een papier op de deur geplakt. We staan op de verkeerde plek en of we vandaag nog willen verhuizen. Op de reservering en achteraf ook op het raamhangertje, staat inderdaad 156, maar de meneer bij de receptie gaf ons de plattegrond van de camping waarop hij 45 omcirkelde en de route tekende. Whatever. Afgekoppeld, blokken mee en een rondje over de camping en 10 minuten later is het of er nooit iets is gebeurd. 156 is een veel mooiere plek op een mooier stuk van de camping, dus we vinden het niet erg. Onder grote palmbomen, een stuk vlakker en verder achterop, dus nog minder kans dat we de weg horen. Aankoppelen, minder blokken eronder en eten maken.

Plek 156

Vandaag warmen we kant en klare spare ribs op de bbq op, cole slaw en de potatosalad is in het verdomhoekje terecht gekomen, want die gaat weer onaangeroerd de koelkast in. We eten buiten, maar voor de afwas gaan we naar binnen, want nu lijken er wel vliegjes o.i.d. te komen en daar hebben we geen zin in. Na nog wat lezen, kijken we de laatste aflevering van SkyMed die we hebben. Het seizoen is nog niet afgelopen, maar we missen er een, dus kunnen we niet verder.

Gereden: 96 km

Volgende dag