Pff, wat een dag. Zo zie je ze niet vaak (gelukkig).
Om 06.15 uur zijn we wakker en Jan verzamelt moed om de kachel en de boiler aan te zetten. Als die opgewarmd zijn ga ik douchen, dan Jan, ontbijt en in de tussentijd schrijf ik het verslag van gisteren. Het begint licht te sneeuwen, maar het gaat steeds harder, later over in regen en dan wordt het droog en breekt, voor nu in elk geval, de zon door. Binnen is het 13⁰ en buiten 4. Jan zit wat te internetten en boekt wat campings voor september. Tishomingo site 14 is gelukt! Later thuis zien we dat het op de verkeerde datum is, dus daar moeten we alsnog achteraan 😞
Als alles opgeruimd is gaan we naar het dumpstation. Vooral het vullen van het water duurt eindeloos. Om 10 voor half 10 rijden we van de camping naar de benzinepomp schuin aan de overkant. $ 3,49. Mooie prijs. Daarna zetten we koers naar Petrified Forest NP via de I 40. We zijn al eerder in het park geweest, maar toen stormde het enorm en het is ook alweer 6 jaar geleden. Time flies when you're having fun.
We beginnen met het visitor center en de giftshop. Mooie dingen hebben ze hier, maar wel duur. Iets verderop is de ingang van het park en daar kopen we de America the Beautiful pas. Die kan in september ook weer mee.
Daarna naar de Painted Desert Inn via een paar viewpoints over Painted Desert. Die zijn heel anders dan de vorige keer, want nu ligt er sneeuw aan de rechterkant. Hoe verder naar links, hoe minder sneeuw.
In de Inn waren we nog nooit geweest en het blijkt best leuk. Het is inderdaad een historische Inn. Een adobe gebouw en achterin zit een giftshop met hele mooie, bijzondere native dingen, maar nergens stond een prijs op en dat zegt vaak genoeg 😬. Voorin is de oude bar nagebouwd en zijn wat zitjes nog origineel. De prijskaart uit die tijd hangt er ook en die is zeer aantrekkelijk 😄.
Stop nr. 4 op de kaart is de oude Studebaker. Behoorlijk verroest en vergaan, maar hij staat op het punt waar vroeger de originele Route 66 door het park ging en dit is het enige NP in de USA waar Route 66 doorheen ging/gaat.
Newspaper Rock was de vorige keer bijna niet te doen door de storm. We moesten ons toen aan het hekwerk vasthouden en omdat je vrij ver in moet zoomen, was dat toen ook een dingetje. Nu staat er ook best wind en is het vooral fris, maar het lukt beduidend beter dan toen.
En dan Blue Mesa. Wat een mooie groep bergen is dat toch. We zijn nu wel de 1,6 km loop gaan lopen tussen de gekleurde bergen door en genieten van alle pracht en bijzonderheden. Wel zien we het steeds meer betrekken.
Jasper Forest Overlook is de volgende stop, maar die zitten we uit in de camper, want er woedt net een kleine sneeuwstorm. Omdat het toch lunchtijd is, is dat niet zo erg. Als de boterhammen op zijn, is het droog en opgeklaard, dus stappen we toch nog even uit voor een foto.
We vrezen dat we Chrystal Forest met de versteende bomen wel op ons buik kunnen schrijven, want er komt nog meer slecht weer aan, maar we lijken een engeltje op onze schouder te hebben, want hier hebben we ook weer prima weer. Ondanks dat we hier ook al eens geweest zijn, blijft het toch bijzonder om de versteende stukken bomen in allerlei kleuren en soorten te zien liggen. Hoe is het toch mogelijk dat de ene op prachtig edelsteen lijkt en de volgende er echt nog als hout uitziet, of zelfs alsof het net gehakt is, met houtsnippers en al. Maar dan van steen.
Weer terug bij de camper voelen we de eerste spetters van de donkere wolken. We besluiten om de rest van het park te laten voor wat het is. Daar zijn we tenslotte ook al geweest en we hebben nog een eind te rijden. Wat een goed besluit dat was, zou later blijken.
We rijden over de 180 naar het zuidoosten en dat gaat prima totdat we bij Springerville komen. Daar ligt meer sneeuw dan we tot nu toe gezien hebben en nu weten we dat de weg vanaf daar alleen maar omhoog gaat. De Coronado Trail Scenic Byway is heel mooi, we hebben hem natuurlijk niet helemaal gereden nu, maar het gaat steeds harder sneeuwen en er ligt al een flink pak, inmiddels ook op de weg. Het is de hoogste weg van Arizona.
De linker ruitenwisser neemt niet alles mee en tot 2x toe moet Jan uitstappen om de wisser en de ruit schoon te maken. De rijbanen zijn ook niet meer te onderscheiden. Gelukkig gaat de weg hier vrijwel rechtdoor en is het niet druk.
Bij Alpine staat een bord: Welcome to Alpine, the Arizona Alpes. Klopt als een bus. Op de wintersport hebben we in jaren niet zoveel sneeuw onderweg gehad.
Als we Alpine voorbij zijn staat er een bord 8046 ft = 2452 m. en we zijn toch zeker al bijna 100 m. gedaald. Het is een spannende reis, maar gelukkig is er geen paniek. Wel vragen we ons af hoe het vannacht met het water in de camper moet. Leeg laten open of zou het niet of nauwelijks gaan vriezen in Glendale waar Cosmic Campground ligt? Glendale ligt op 1400 m. Dan zien we aan de linkerkant een grote kudde elk. Omdat er een auto achter ons zit, zijn de foto's niet top, maar wat vinden we het geweldig.
Maar het wordt nog veel geweldiger. Verderop een kleine kudde aan de rechterkant, waar we wel kunnen stoppen.
En als klap op de vuurpijl steekt er voor ons neus een kudde over van rechts naar links. Ze springen over de vangrail en aan de andere kant over het draad. Wat een cadeautje!
Hierna gaat ook de weg nog grotendeels naar beneden en wordt de sneeuw, zowel vanuit de lucht als die al op de grond ligt, veel minder. Door een mooie omgeving kunnen we nu lekker doorrijden naar de camping. We zien ook nog 3 andere herten, waarschijnlijk muledeer, maar dat gaat allemaal te snel, mede doordat er een auto achter ons zit en we echt niet kunnen remmen.
We zijn inmiddels de grens met New Mexico overgestoken en daarmee is het een uur later geworden. En nu echt 😄.
De camping blijkt prachtig gelegen, gratis en we moeten hem delen met 3 knullen + 1 hond in een tentje en een daktent. Zij liever dan wij. Als we staan op plek 1 lopen we even rond en dan roepen ze ons, want de hond wil even gedag zeggen. We maken even een praatje en gaan dan zitten met het welverdiende biertje en chipje. We bedenken hoe we de avond inrichten en hoe we omgaan met de nachtvorst die vast en zeker komt. Besluit is om eten te maken, in de tussentijd de thermometer buiten te leggen om een indruk te krijgen en aan de hand daarvan een strategie te bepalen.
We eten roerbakgroenten van Bird's Eye met teriyakisaus, noodles gelijk een soort Good Noodles bij ons en kipblokjes gebakken met ketjap en sambal en het smaakt bovenverwachting goed. Zeker voor herhaling vatbaar.
Jan checkt het internet wat we van het weer kunnen verwachten. De thermometer zegt om 20.30 uur 1,6 graden. Dat gaat dus inderdaad vorst opleveren. Plan is nu om vannacht een keer de kraan open te zetten om de leidingen in beweging te houden. Leeg laten lopen gaat ons te ver. Zo erg zal het nu ook weer niet zijn. Hopen we. Beetje onrustige nacht misschien, maar zeer waarschijnlijk is dit de laatste koude.
Na de afwas schrijf ik het verslag en leest Jan, soms met zijn ogen dicht 😉, maar dat heeft hij verdiend. Hij is echt mijn held vandaag.
We kijken, diep onder de dekens, nog 2 afleveringen van Chicago Fire en gaan dan slapen.
Gereden: 319 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.