Dag 14, 2 april, Big Bend NP -- Seminole Canyon SP

Het is goed afgekoeld vannacht zeg. Alleen de 2 kleine raampjes waren nog open en halverwege de nacht heb ik de fleecedeken erbij gepakt (en Jan wat later ook). 

We hadden de wekker om 06.55 uur gezet, maar opstaan blijkt moeilijk. Ik ben voor een keer de eerste die eruit gaat en als ik de gordijnen open doe, zie ik een koe. Het was dus kamperen bij de boer vannacht 😄. We hebben gehoord dat het Mexicaanse koeien zijn die het gras aan de overkant toch echt groener vinden en vrijwel dagelijks de rivier oversteken. Met mijn vestje aan ga ik even naar buiten en zie dat het een kudde van een stuk of 6 is. Ook zijn de gieren blijkbaar net wakker er er vliegt een complete vlucht boven de camping. Op weg naar hun werk. Het weer ziet er prachtig uit: geen wind en een strakblauwe lucht.

Binnen is het na het koffiezetten maar 18 graden. Heel wat anders dan de bijna 38 van gisteren. Na het ontbijt maken we een praatje met de Nederlandse achterburen die ook met een Cruise America reizen. Zij klagen ook over de karige uitrusting. Ze gaan de eclips in Garner SP bekijken. Ze vonden het jammer dat we niet tegelijkertijd in Seminole Canyon staan, waar zij overmorgen naartoe gaan.

We rijden naar Boquillas Canyon waar we willen gaan wandelen. Het is niet zo ver, een minuut of 15. We komen 2 wilde paarden langs de weg tegen. De temperatuur is ideaal om te lopen. Eerst staan we bij het uitzichtpunt over de rivier. Daar staat een groepje natives met spullen die ze vandaag hopen te verkopen. 

Ongeveer een mijl terug begint de trail naar de canyon. Het is niet lang en niet moeilijk. Eerst wat trappen op en dan weer af, dan een stukje door bosachtig gebied. Hier staan op de grond ook artikelen uitgestald met een blik erbij waar je geld in kunt doen. Het zijn dieren gemaakt van draad. Het ziet er knap uit. Alles kost $ 10,-.

We zien veel paardenmest liggen en niet veel later horen we paardenvoetjes, trippel, trappel, trippeltrap. En dan opeens staan we tegenover een grote bruine hengst. Wij gaan even aan de andere kant van het struikje langs en hij wandelt gewoon verder.

Dan komen we bij de canyon en blijkt dat er veel meer paarden zijn. Zeker een stuk of 7, ook een paar veulens. Wat zullen we nou doen? Kunnen we daar zomaar langs? Een mevrouw die vlak na ons aan de wandeling begon doet het wel en wij dus ook, maar we zijn wel op onze hoede. Ze lopen over de rivierbedding heen en weer.

In de verte horen we een koe loeien. Het is een prachtige omgeving hier met de hoog oprijzende rotswanden, de rivier, de vogelgeluiden, de paarden en een jonge zwarte stier. OK, het wordt steeds gezelliger. We lopen nog verder en dan blijken er nog meer koeien in het bosje te staan en, storender, op het pad. Er is nog een echtpaar gekomen en zij lopen er gewoon langs. Dan doen wij dat ook maar. No problemo. 

Op een gegeven moment wordt de canyon smaller en horen we de paarden eraan komen. Omdat we elkaar daar niet echt meer kunnen ontlopen, gaan we maar niet verder. Het moet wel leuk blijven tenslotte. En leuk was het.

We wandelen weer terug naar de camper en al met al zijn we een klein uur weggeweest. Mooi begin van de dag. Dan bergschoenen uit en op weg naar Seminole Canyon SP. Daarvoor moeten we eerst van zuid naar noord het hele park doorkruisen. Bij Panther Junction gaan we rechtsaf naar Marathon. De weg wordt op de kaart aangegeven met groene stippels, dus dat betekent een mooie weg. Wat het wegdek betreft zijn we het er helemaal mee eens, maar verder vinden we er niet veel aan. Erg kaal. Buiten het park wordt het zelfs iets mooier. Er zijn veel, voornamelijk gele, bloemen langs de weg. Eigenlijk is het een saaie reisdag. Meest rechtdoor met soms een bocht. 

Voor Marathon is een Border Patrol post en we moeten stoppen. Het is een hele aardige beambte. Ze willen even binnen kijken, maar een blik is genoeg. Dan de paspoortcontrole. Eigenlijk meer voor de collega die in training is. Hij legt haar uit dat we geen stempel in  het paspoort hebben omdat we op een ESTA reizen. We maken nog even een praatje. Hij heeft voor de NAVO de hele EU door gereisd, maar vroeg wel altijd om een stempel. Gewoon voor de leuk. Hij wenst ons een goede reis en iets verderop in Marathon gaan we tanken à $3,60.
Omdat we hopen mobiel bereik te hebben, stoppen we even en proberen Cruise America te bellen, maar dat lukt niet. Heel bijzonder, want de vorige keer deden we het ook met mijn telefoon naar hetzelfde nummer. Misschien in Sanderson. Dat lijkt op de kaart wat groter. Het blijkt de countyhoofdstad te zijn, maar ik denk niet dat iemand dat daar weet. Het meeste blijkt vervallen te zijn, verlaten of ingestort of op zijn minst slecht onderhouden. Ook hier nul op het rekest.

We vervolgen de lange saaie weg en vragen ons af waarom hier in de buurt een state park zou zijn. Waarschijnlijk net zoiets als op de Plains. Een hele poos niks en dan opeens een prachtig Palo Duro Canyon. Als we eraan komen, vangen we inderdaad een glimp op van een mooie canyon, maar die is voor morgen. 

Om half 4 zijn we er. We checken in, site 40 primitief en ook bij de receptie lukt het niet om te bellen. Ik hoop van harte dat we geen lekke band krijgen. Dit is lastig, maar geen ramp. Met een lekke band sta je daar toch maar mooi in the middle of nowhere. 
De camping is langgerekt en wij hebben de laatste plaats. Het doet me een beetje aan duinen denken, vast enorm misplaatst, met een enorm uitzicht over de vlakte met heel in de verte bergen. We staan in 1x perfect waterpas. We halen de stoeltjes uit de berging en gaan lekker met boek en bier in de zon zitten, totdat we anders willen zitten, want het zijn niet de meest comfortabele campingstoeltjes. Het gaat ook steeds meer waaien. Jan knutselt nog wat met de boiler, maar vergeefs. Ik zet de foto's over en schrijf het verslag. Inmiddels is het kwart over 6

1 klein, dapper bloemetje

Bij Marathon was het best koud geworden. Jan deed een vest aan bij het tanken, maar hier was het toch wel lekker. zon, deur open, alleen veel wind. Ik ga nooit meer naar Texas, daar waait het altijd. De vorige keer 3 dagen achter elkaar windkracht 8/9 op de Plains.

Het diner bestaat vandaag uit kippendij van de bbq met gemengde sla en potatosalad. We moeten morgen ook boodschappen doen. Wordt een lange dag. Eerst met de ranger walk, dan een behoorlijke trip en een bezoek aan de Walmart. Schuiven gaat niet, mede omdat de camper naar Austin moet (vinden wij). 

We kijken na de afwas 1 aflevering van Chicago Fire, want de laptop is niet helemaal opgeladen, maar het is ook al bedtijd, dus niet zo erg.

Gereden: 369 km

Volgende dag