Dag 29, 17 april, Big Lagoon SP - Ebro

We staan om 7 uur op en gaan even douchen in de veronderstelling dat het dry camping wordt vanavond, maar dat blijkt niet zo te zijn. Omdat ik sinds zaterdag last heb van blaasontsteking en het nu wel storend wordt, besluit ik dat we dan toch maar een dokter op moeten zoeken. Het zal eens niet zo zijn.

Eerst langs het dumpstation, vergeten water bij te vullen op de plek, maar dat laten we maar zo. Bij de receptie vragen we waar we terecht kunnen en het blijkt maar een mijl verderop te zijn. Dat is mooi. Het registereren duurt uiteindelijk het langst, want het systeem is niet berekend op buitelandse gegevens, maar na een poosje lukt het. Ze kunnen hier nog wel wat bezuinigen op de gezondheidszorg zeg. Voor een simpele blaasontsteking wordt er urine onderzoek gedaan en dat is logisch natuurlijk, maar een verpleegster weegt me, neemt bloeddruk, hartslag en temperatuur op en stelt de vragen. Daarna komt er nog een nurse practitioner, gespecialiseerd verpleegkundige, nog een keer dezelfde vragen stellen en zeggen dat er inderdaad sprake is van een blaasontsteking. Normaal zetten ze het altijd op kweek, maar dat is nu niet zinvol, want we zijn straks toch weg. Ik krijg een recept dat al doorgestuurd is naar de apotheek en na betaling met creditcard zijn we klaar.

Voor de apotheek rijden we eerst de verkeerde kant op, maar eigenlijk blijkt die ook heel dichtbij. Daar zijn we meteen aan de beurt en alles bij elkaar heeft het een uur en een kwartier gekost.

De weg is vandaag niet heel interessant. We maken een stop in Historic Pensacola Village, maar heel boeiend is het niet. Het is er uitgestorven en veel vinden we er niet te zien. Je kunt bij sommige huizen naar binnen, maar dan moet je een ticket kopen. Aardige stop zullen we maar zeggen.

Verder wordt vandaag een brugdag. We rijden een aantal keer over lange bruggen. Een stukje voor de eerste staat een bord dat je genoeg benzine bij je moet hebben, want het is een lange brug. Dat gaat wel lukken. Aan het begin van de brug staat een bord dat het verboden is om zonder benzine te komen te staan en dat daar een boete van max. $25.000,- op staat 😱. Oeps, best veel. Er is geen vluchtstrook, dus dan hou je meteen het hele verkeer op. Moet je wel hopen dat je geen lekke band krijgt of zo. Of zou het daar niet voor gelden? 

Dan willen we naar de vuurtoren van Pensacola en we hebben Miss Google opdracht gegeven om tolwegen te vermijden, maar dan rijden we over een brug, zo de Naval Airschool tegemoet, waar een betaalhokje staat. Dus keren we. Jan zit gelukkig nergens mee met die camper. De vuurtoren hebben we niet meer gezien en ook een mooi wit strand om bij te lunchen zit er niet in. Of Miss G. bedenkt iets raars, of we zien op het scherm dat er heel veel oponthoud is, dus gaan we via de 332 naar de 20, rechtstreeks naar de camping. Wij zijn toch niet zo heel stranderig, dus een groot gemis vinden we het ook niet. 

De camping, Sand Pond Campground, ligt in het Pine Log State Forest en dat is meer ons ding. We voelen ons meteen op ons plek als we de toegangsweg oprijden. We hebben gereserveerd, maar stuiten op een slagboom met niemand erbij. Je moet een code hebben en die zou op de reservering staan, maar we printen niet meer dan strikt noodzakelijk en soms wat te weinig 😁. Dus laptop erbij, mail opzoeken en daar staat inderdaad de code in. We hebben plek 14 aan het water met een enorme achtertuin en eekhoorns. En ook nog water en elektriciteit! Het is hier heel rustig, alleen heel in de verte hoor je de grote weg, maar dat is niet meer dan een achtergrondruis en als je binnen bent, hoor je het niet.

Muggen 😝

We hebben nog niet gegeten en nu om 14.45 uur lusten we best wat. De 2e worst staat op het programma. We hebben een aantal mogelijkheden om hem warm te maken: pan, magnetron of bbq. Dat laatste trekt mij wel en met onze gasbbq kan het ook snel genoeg. We lunchen buiten. Wel insmeren i.v.m. muggen en gaan dan een blokje over de camping doen. Er blijken 2 meertjes te zijn en het andere meertje heeft rondom bomen die in het water staan. Het zijn cypressen. Hier staat het water laag genoeg en nu zien we de taps uitlopende stammen wel. Gisteren stond het water er te hoog voor. Het is een heel bijzonder gezicht.

En we eten vandaag.... eekhoorn

Onderweg vanmiddag bedacht ik met dat we in september St. Augustine in Florida wel kunnen laten vallen wat mij betreft, maar dan moeten we de route herindelen, dus pakken we de laptop, geen internet en minimaal bereik hier, en de kaart en gaan buiten wat zitten puzzelen met 3 eekhoorns om ons heen. Wat zijn die toch handig. Ze springen van de ene boom naar de andere. Het duurt niet lang of we hebben een alternatieve route gevonden en gaan het thuis verder uitwerken.

Dan zit Jan niet lekker meer aan de picknicktafel. Met een biertje en een chippie ga ik schrijven en later lezen en hij lezen. Het was vandaag 25⁰. Eerst bewolkt, maar het trok steeds verder open. 
Omdat we zo laat geluncht hebben, hebben we niet echt honger, dus het blijft bij de varkenshaas van de bbq en cole slaw. Na de afwas lezen we verder. Voor mij geen straf, want ik heb een leuk boek. Columns van Wim Daniëls, waarbij ik soms hardop zit te lachen. Dan kijken we nog 2 afleveringen van SkyMed en gaat het licht uit.

Gereden: 205 km

Volgende dag